gepubliceerd op 18 mei 2018 door Gast Blogger

Op internet heb ik de vreemdste claims over menstruatiecups langs zien komen. Variërend van: “dit is het ranzigste wat je als vrouw kunt doen” (volgens mij niet waar) tot “van tampons krijg je kanker en menstruatiecups zorgen ervoor dat je minder bloedt en nooit meer pijn hebt” (volgens mij ook niet waar). Ik houd zelf wel een iets genuanceerder verhaal, vandaar dat ik, als moeder, mijn eigen ervaring met de cup graag deel.

Menstruatie en borstvoeding

Hoewel borstvoeding de menstruatie na de bevalling rustig een jaartje zou kunnen uitstellen, werd ik precies een maand na de geboorte van mijn zoon weer ‘ongesteld’. Of in elk geval, dat dacht ik. Ik begon direct maandelijks te bloeden, het hield een dag of 3 á 4 aan, en ik voelde er niks van. Waar ik voorheen krom in een hoekje lag weg te kwijnen van pijn én zelfmedelijden, had ik nu niet eens door dat het begonnen was. De ideale tijd dus, om eens te onderzoeken of ik in elk geval de milieu-impact van mijn menstruatie wat kon terugdringen.

Mijn experiment met katoenen luiers bleek namelijk een fiasco. Ik ben zo’n loedermoeder die het liefst maar eens per twee weken een was draait, en kwam er al snel achter dat het katoenenluiermoederschap, met een elke twee uur doorlekkend kind, en een stinkende berg was in de kelder, niet aan mij besteed was. Een tampon vervangen door een cup, leek me, in mijn hormonale slaapgebrekkige toestand dus een realistischer doel.

Menstruatiecup kiezen na een bevalling

Achteraf bekeken had ik natuurlijk beter een cup op internet kunnen bestellen, maar het leek me op dat moment een goed plan om naar een natuurvoedingswinkel te gaan. Daar kon ik, volgens de beschrijving op het doosje, kiezen uit A: “ik ben onder de 30 en niet vaginaal bevallen”, of B: “ik ben boven de 30 óf vaginaal bevallen.” Lekker simpel. Ik kocht B. 

Die beviel niet en voelde ik zitten. Ik was teleurgesteld in het feit dat ik ook mijn tweede milieubewuste project gefaald had, toen ik op de website “Cupkiezer” terechtkwam.

“Waar ik dacht mijn lichaam inmiddels redelijk te kennen,

ging hier toch een nieuwe wereld voor me open…”

Waar ik dacht mijn lichaam inmiddels redelijk te kennen, ging hier toch een kleine nieuwe wereld voor me open. Ik moest ineens weten hoe hoog mijn baarmoedermond zit, hoeveel bloed ik verlies, en hoe sterk mijn vaginawand is. Net iets ingewikkelder dan de vraag op de verpakking die eigenlijk neerkwam op “Ben je uitgerekt? JA/NEE”, maar wel de moeite waard. Er kwam een cupadvies uitgerold, ik kocht dit model (die overigens volgens de verpakking bedoeld was voor vrouwen onder de 30 zonder kinderen), bracht hem in zonder pijn, en was trots dat mijn kleine groene missie alsnog geslaagd was.

Elk uur liep de cup over

Maar een maandje later werd mij (letterlijk) pijnlijk duidelijk dat wat ik tot die tijd beschouwde als ongesteldheid, slechts het klamvochtige doekje onder de bloedingen was, toen mijn eerste daadwerkelijke menstruatie zich aandiende om mijn baarmoeder eens écht grondig te reinigen. Zonder enige aankondiging van mijn lichaam, begon het uit het niets gigantisch te bloeden. Elk uur liep de cup over, en zonder extra maandverband, durfde ik het huis niet uit. De daaropvolgende keren waren soortgelijk.

Ik begon me af te vragen of mijn menstruaties voor mijn zwangerschap ook zo heftig waren geweest, maar dat het nu meer op zou vallen. Aangezien je al het bloed dat je opvangt in één keer in het toilet dumpt, lijkt het wellicht een zware menstruatie, terwijl er eigenlijk geen verschil is. Daarom heb ik een aantal maanden met tampons, en een aantal maanden met de cup, met elkaar vergeleken.

Conclusie

Conclusie: Ik bloedde duidelijk meer dan voor mijn zwangerschap, en de cup en de tampon hielden het ongeveer even lang uit voordat het begon te lekken. Bij gelijke prestatie heeft de cup voor mij de voorkeur boven de tampon, om zo toch mijn milieu-impact wat te verkleinen. Maar het vergt wel iets meer aanpassing dan ik in eerste instantie dacht. Daarom hier mijn eerlijke ervaringen én wat tips op een rijtje.

Eerlijke ervaringen:

• Je toiletbezoek vergt soms iets meer planning.
  Het is namelijk het fijnst als je een toilet tot je beschikking hebt met een wastafeltje op armafstand, of dat je een tweede cup bij je hebt. Hoewel sommige mensen hun cup 8 uur in kunnen laten zitten, was dat voor mij duidelijk niet zo. En van het idee dat je met een prop wc papier tussen je benen in een openbare ruimte je cup moet gaan afspoelen, werd ik persoonlijk niet heel warm.
• Het is superfijn dat je er ’s nachts niet uithoeft.
  De cup kan 8 uur in blijven, en ’s nachts bleef hij prima op z’n plaats terwijl ik dan wat minder bloed dan overdag.
• Je wc ziet er soms uit alsof je net een moord hebt gepleegd.
  Je giet de cup in één keer leeg, in plaats van dat je tampon het bloed heeft opgezogen. Dat betekent dat het, afhankelijk van het toilet, niet altijd meteen lukt om alles door te spoelen.
• Het is iets kliederiger dan een tampon.
  Als je een inbrenghuls gebruikt, kun je in principe zonder vies te worden je tampon vervangen. Met de cup gaat dat niet. Maar het is ook niet zo dat je met twee bebloede handen van de wc komt. 

Tips voor net bevallen moeders:

• Wacht een paar maanden met de aanschaf van de cup, tot je meer inzicht hebt in de zwaarte van je bloedingen en de nieuwe ‘verhoudingen’ in je vagina. Het kan best zijn dat je baarmoedermond hoger of lager is gekomen. Dit is trouwens ook afhankelijk van de tijd van de maand.
• Ga er niet blindelings vanuit dat je een bredere cup nodig hebt als je bevallen bent, maar doe een quiz op internet.
  Voor mij was uiteindelijk de hoeveelheid die het op kan vangen veel belangrijker dan de diameter.
• Uit onderzoek blijkt dat het risico op toxic shock syndrome groter zou kunnen zijn bij cups dan bij tampons¹.
  Er is nog te weinig onderzoek om harde uitspraken te kunnen doen, maar omspoelen en wassen lijkt niet voldoende te zijn. Het is dus belangrijk dat je je cup regelmatig uitkookt.

Noortje

¹ http://aem.asm.org/content/early/2018/04/02/AEM.00351-18.abstract